कहाणी रक्षाबंधनाची (म्हणजेच 'द टेल ऑफ राखी फेस्टिव्हल')

दरवर्षी राखी फेस्टिव्हल (इट्स रक्षाबंधन इन मराठी बर्का, माय मराठी स्पीकिंग फ्रेंड्स!) आला की माझ्या लहान भावास मी या फेस्टिव्हलनिमित्त हाताने हितोपदेश लिहून पाठवते. आपल्यापेक्षा यंगर सिबलिंग्जना चार चांगल्या गोष्टी सांगायची जबाबदारी आपल्यावरच असते, असे माझे पक्के मत आहे. (मामस्पीफ्रें, मत म्हणजेच ओपिनियन बर्का, नायतर तुम्हांला वोट वाटायचे.) तर यंदाच्या पत्रात मी त्याला रक्षाबंधन फेस्टिव्हल कसा सुरू झाला त्याची रोचक कहाणी पाठवली होती. तीच तुमच्यासाठी इथे पुनर्प्रकाशित करत आहे. (मामस्पीफ्रें, पुनर्प्रकाशित म्हणजे माहीत नसेल तर यू नीड मराठी ट्यूशन्स! मी स्पूननी जेवण्याच्या विरुद्ध आहे.) असो. नमनाला घडाभर ऑलिव्ह ऑइल झाले. तर ऐक्क्का!!!

लाँग लाँग अ‍ॅगो, व्हेरी लाँग अ‍ॅगो, नोबडी नोज हाऊ लाँग अ‍ॅगो, एक भाऊ नि त्याची ल्हान बहीण जंगलात गेले. तिकडे त्यांना दिवस बुडायच्या आत एक्झॉटिक मशरूम आणि हरणाची शिकार घरी न्यायची होती. वेळ कमी होता, तेव्हा भाऊ म्हणाला, "भैणी, तू मशरूम कलेक्ट कर. मी हरणासाठी लुक फॉर करतो." बहीण उत्तरली (मामस्पीफ्रें, इथे तुम्हांला हेल्प नीडेड आहे का?) "ब्रो, ठीक आहे. पण समजा, मध्ये काही प्रॉब्लेमो आला तर मी तुला कसे बोलावू?" मग भाऊ पाचदहा मिनिटे थिंकला. (इट्स 'थिंकला' बर्का, मामस्पीफ्रें! नॉट 'शिंकला'.. तपकीर ओढणारेसुद्धा सलग पाचदहा मिनिटे नाही शिंकू शकत. इट इज सुपरनॅचरल!) आणि ढँटॅडँ! त्याला आयडिया मिळाली. त्याने पायजम्याच्या नाडीचे एक बंडल खिशातून काढले व त्याचे एक टोक बहिणीला त्याच्या उजव्या हाताला बांधायला सांगितले. मग ते आपापल्या कामांना गेले. अचानक एक अस्वल आपली पॉवर नॅप संपवून झाडीतून बाहेर आले व त्याने काही कामधाम नसल्याने बहिणीवर हल्ला केला. (रिकामे मन, डेव्हिलचे घर अथवा वर्कशॉप म्हणतात ते काही खोटे नाही.) बहिणीने दोरी ओढली आणि भावाला सिग्नल मिळाला. तो पळत तिथे आला नि त्याने अस्वलाच्या कमरेत लाथ घालून त्याला हाकलले. अस्वल तिथून उडाले ते थेट ऑर्थोपेडिक सर्जनच्या टेबलावरच जाऊन आडवे झाले. अशाप्रकारे भावाने बहिणीची रक्षा केली. तेव्हापासून त्या दिवशी भावाच्या उजव्या हाताला बहिणीने दोरी बांधायची प्रथा सुरू झाली. पहिलेपहिले पायजम्याची नाडीच बांधत असत (कचर्‍यातून कला, एन्व्हायर्नमेंट फ्रेंडली रिसायकलिंग, टाकाऊतून टिकाऊ, इत्यादी गोष्टी ध्यानात घेऊन!), पण एका भाऊबहीण जोडीने राखीसाठी त्यांच्या बाबांच्या चालू पायजम्यातली नाडी वापरली तेव्हा बाबांनी त्यांची हाडे मऊ केली. मग राख्या वेगळ्या बनवायला लागले. आता तर स्वारोव्स्की अशा रश्श्यन नावाचे क्रीस्टल लावूनही राखी बनवतात म्हणे!

विशेष टीपः कथा लिहिताना कुठल्याही रीयल अ‍ॅनिमलला हर्ट केलेले नाही.